Vandaag is onze laatste project dag. Morgen reizen we langs het meer van Malawi naar Lilongwe, waar ik in het hotel een ontmoeting heb met een meteoroloog van het meteorologisch instituut in Blantyre. Voordat we weer een paar uur gaan hobbelen, ga ik in het internetcafÈ in Mzuzu kijken of ik mijn verhalen op de site kan krijgen...... en het lukt.... Kunnen de achterblijvers weer ons verhaal volgen..... Voor het internetcafÈ staat een jongen zelfgemaakte kaarten, armbandjes en kleine houten olifantjes te verkopen. Mathias heeft de beste deal als hij 40 armbandjes tegelijk koopt voor 7500 kwata. We stappen de bus in voor weer een lange en vooral stoffige tocht. Ten noorden van Rumphi is het erg droog..... Ik zit vandaag met Connie op de achterbank en komen af en toe helemaal los van de bank als we door een kuil rijden. Bovendien worden we helemaal vies. Binnen een uur is de achterkant van onze T-shirts rood van het stof en voelt ons haar aan als stro. De tocht voert door een prachtige vallei met diep ingesleten, droogstaande rivieren. Op het heetst van de dag zien we twee stofstormen (dustdevils). Die zien er altijd spectaculair uit, het rode stof wordt wervelend de hoogte in geslingerd met plastic zakjes die mensen hier gewoon op straat neergooien. Ze lijken op tornado's maar zijn het niet. Ze ontstaan doordat warme lucht vrij plotseling opstijgt .... Ze komen ook wel in Nederland voor op een warme voorjaarsdag boven droge akkers. Veel later dan gepland, we werden verwacht om 8.00 uur en het is inmiddels 11.30 uur.... komen we bij de kerk aan die door de week wordt gebruikt als kinderopvang voor kinderen jonger dan 5 jaar. Als onze bus komt aanrijden, beginnen tientallen vrouwen weer te zingen dat ze blij zijn dat wij komen... iets wat ik me niet zo goed kan voorstellen. Wie zit er nu te wachten op een bus vol blanken met fototoestellen...... Maar wij komen van een hulporganisatie en geven geld..... Het is de bedoeling dat we in de kerk bij groepjes kinderen gaan kijken. Er wordt net zoals bij ons op de peuterschool vooral gespeeld, maar er wordt ook een beetje Engelse les gegeven en natuurlijk weer gedanst. Dansen wordt met de paplepel (of in dit geval met de moedermelk... we zien regelmatig jonge moeders hun baby de borst geven) ingegoten. Na de peuters, van wie er velen aids-wees zijn, rijden we naar een grote boom elders in het dorp. In de schaduw zitten van 15 omliggende dorpen de chiefs, netjes aangekleed met een zwarte, enigszins Indisch uitziende tulband op. Na de gebruikelijke toespraken en bedankjes mogen we met de mensen zelf praten. Sommigen uit onze groep komen met mensen aan de praat die Aids hebben, anderen hebben een gesprek met de vrijwilligers die door Cordaid worden opgeleid om bij Aids-patienten thuiszorg te verlenen.... Ik heb open gesprek met een dan de jongere, redelijk engels sprekende Chiefs. In zijn dorp hebben 10 van de 60 mensen het hiv-virus..... Aids is echter niet het enige probleem, malaria veroorzaakt de meeste doden. Vooral jonge kinderen sterven aan deze door muggen overgebrachte ziekte..... want voor een simpele klamboe is geen geld als je maar 3 dollar per maand te besteden hebt. Aids en malaria zijn aan de orde van de dag. Het grootste probleem is echter het gebrek aan schoon drinkwater. Drinkwater wordt opgepompt met behulp van waterpompen die je om de zoveel kilometer wel ziet staan. De meeste waterpompen zijn sinds een jaar of 5 niet meer bruikbaar. Door de klimaatsveranderingen, de steeds langer durende droogtes, is het grondwaterpeil zover gezakt dat je heel diep moet boren. In de regentijd die nu zou moeten beginnen (helaas zie ik ook vandaag weer geen goeie buienwolken groeien...) worden de rivieren wel weer gevuld, maar dat water is niet bruikbaar als drinkwater. Regenwater opvangen is geen optie, de opvangbakken zijn niet te betalen.... Het valt mij op dat heel veel mensen hier weten wat klimaatveranderingen zijn.... ze vertellen helaas allemaal een ander verhaal. Het meest opvallende wat deze Chief mij vertelt over het veranderende klimaat is dat de regentijd niet alleen korter wordt ( later begint en eerder ophoudt) maar dat de regens totaal onvoorspelbaar lijken te zijn. Als ik vraag of hij wel eens naar de weersverwachting luistert, begint hij te lachen...... Een televisie hebben ze hier niet, het weer op de radio is veel te globaal en alleen voor de grote steden. In dit afgelegen dorp, het lijkt wel het einde van de wereld, kijken ze naar de lucht en als dat niets oplevert ,wordt er gebeden om regen..... Na de lunch met opnieuw weer maÔspap, rijst, pompoenblad en een soort goulash van geit of kip wordt er een stukje toneel opgevoerd waar vooral de inwoners van het dorp (inmiddels zit vrijwel het hele dorp onder de boom) om moeten lachen. Het gaat over het omgaan van aidswezen. Die worden door familie behandeld als slaaf en krijgen niets te eten. Dit soort toneelstukjes zijn bedoeld om mensen een spiegel voor te houden. Helaas is het de realiteit voor aidswezen.... Tenslotte reizen we verder naar een dorpje waar men niet kookt op open vuur, maar op van klei gebakken ovens. Die werken veel efficiÎnter, in plaats van 10 stukken hout, worden nu nog maar 3 stukken hout voor de bereiding van een maaltijd gebruikt.... Zo hoeven er minder bomen worden gekapt en hoeven de vrouwen ook minder met het zware hout te schouwen. Het leuke van deze ovens is dat ze zelf kunnen worden gebouwd in minder dan 1 dag..... Achter in het dorp is men ook goed bezig. Er wordt niet alleen voedsel verbouwd, maar er worden ook bomen gekweekt..... Het herbebossen van de droge grond is hard nodig. De bomen zullen in de toekomst de verdamping tegengaan en het vocht beter vasthouden...... Ik wordt helemaal blij van deze kleine, doch zeer effectieve projecten die met behulp van Cordaid worden opgestart..... en stap voldaan de bus weer in. Het is weer een paar uur hobbelen naar onze uitvalbasis in Mzuzu.... Na een opfrisbeurt in het hotel vetrekken we met schone kleren naar een Indisch restaurant. Het eten is fantastisch; naan, chapati, verschillende curry 's en als toetje lassie......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten