We hebben opnieuw een lange dag voor de boeg en het ontbijt is om 6 uur. Ik heb geen moeite met opstaan, het is hier zo vroeg licht... Het ontbijt bestaat uit droge witte boterhammen, blue band en 2 gebakken eieren. Met de bus gaan we weer naar Malembo, anderhalf uur hobbelen over een oververharde weg. Ik zit achter in de bus tussen onze tolk Alex en de Chief van het dorp. Alex is de meest communicatieve, zijn engels is prima en ik denk dat hij de waarheid vertelt. Een van de problemen is namelijk dat als je twee mensen dezelfde vraag stelt, je twee verschillende antwoorden krijgt. Maar Alex geloof ik wel. We bezoeken vanochtend een volgend Cordaid project. Een natuurlijk meerdat met regenwater wordt gevuld en een dam, gebouwd in 1932, maar volledig verwaarloosd. Met behulp van Cordaid is er een gemeenschappelijk project opgezet waarbij verschillende dorpen bij zijn betrokken. Elke week moet een van de meewerkende dorpen mankracht leveren om een dag aan het ophogen van de dam te werken. Dat gebeurt door klei in kruiwagens te scheppen en die boven op de dam aan te stampen. Het doel is om de dam elk jaar met 40 cm te verhogen en het meer verder uit te diepen zodat de regen die tijdens de regentijd tussen november en april valt op te vangen en te gebruiken in de droge tijd. Het water wordt niet alleen gebruikt voor irrigatie van gewassen, maar ook als drinkwater voor het vee. Als het meer weer diep genoeg is, kunnen er zelfs vissen in zwemmen. Ik vind dit een prima aanpassingsproject tegen de droogte die steeds langer duurt. Ik denk dat het ook goed is dat mensen gestimuleerd worden om samen te werken. Zo voelen zij zich samen verantwoordelijk en wordt het project hopelijk in de toekomst onderhouden. Na het bezoek aan de dam, waar opnieuw een heleboel mensen voor ons zijn samengekomen, wordt er in het dorp bij de dam voor ons gekookt. Ik kan het niet laten om even in de kookpotten te kijken.... Op een open houtvuur wordt een flinke emmer zumi (maispap, lijkend op stopverf) gemaakt. Als de vrouwen mij zien aankomen, mag ik ook even roeren, maar ik doe dat natuurlijk niet goed en wordt compleet uit gelachen... In twee andere kookpotten zie ik duidelijk de restanten van een geit en worden kippenboutjes voor dat ze door en door worden gaargekookt eerst omwonden met ingewanden. Ik ga vandaag maar weer voor vegetarisch....... Gelukkig zijn er ook bruine bonen en gestoofd pompoenblad. Bij de waterpomp zie ik zuster Rita met een emmer op haar hoofd. Zij is helemaal in haar element, heeft jaren lang in Zambia gewerkt en geniet. Ondanks haar leeftijd van 73 jaar is zij een van de meest energieke mensen in onze groep. Ze is overal van op de hoogte, is betrokken en kan met haar ervaring ons een hoop leren... Tijdens het koken worden we opnieuw vermaakt met zang en dans. Nu de jonge vrouwen aan het koken zijn, zijn het de grootmoeders die een act doen en er zijn twee Chiefs die in prachtige luipaardvellen en speren dansen onder begleiding van een heleboel trommelaars. Het eten smaakt beter dan gisteren en ik heb geen last van mijn maag. Om 15.00 uur worden we door het hele dorp uitgezwaaid. We moeten nog naar de markt in Jenda. Het urenlang hobbelen in de bus is niet alleen vermoeiend, je wordt er behoorlijk vies van. De rode grond stoft door de bus heen.... mijn licht blauwe blouse is aan het eind van de dag roodbruin. Als ik onder de douche stapt, denk ik eerst dat er bruin water uit de kraan komt.... maar het komt van mezelf.... Op de markt in Jenda ga ik op zoek naar Malawiaanse stoffen, de doeken die de vrouwen hier als rok gebruiken. Het zijn prachtige kleurige waxprints, soms gemaakt bij Vlisco in Helmond, maar er zijn ook prachtige inlandse stoffen, ik wordt er helemaal hebberig van....en neem voor thuis heel wat meters mee... Ik denk dat de man uit de stoffenwinkel een maand lang niet meer hoeft te werken.... Tegen half vijf vertrekken we weer naar Mzuzu, waar we verwacht worden aan het diner met de Cadecom mensen (de samenwerkingsorganisatie van Cordaid ter plekke). Als we aankomen, is er slechts een kwartier tijd om het ergste stof weg te vegen.... de dames van Cadecom zijn echter helemaal in avondkleding.......Sommige heren in onze groep kunnen hun ogen niet thuishouden......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten