15.11.09

SWINGENDE KERKDIENST....


Het is zondag. We bezoeken vandaag een kerkdienst ten noorden van Rumphi, nog verder naar het noorden en moeten dus weer een flink eind met de bus. Om niet te laat te komen, hebben we om 7.45 uur met onze chauffeur afgesproken, maar die is te laat. Wat blijkt; er is deze week een tekort aan diesel in Malawi en er staan lange rijen bij de benzinetankstations. Uiteindelijk vertrekken we om 8.15 uur richting het noorden. Het eerste deel van onze reis gaat over de verharde weg, daarna wordt het weer hobbelen. Bij de cash and carry kopen we kaarsen en komen rond 10.00 uur aan bij een openluchtkerk. Tussen de bomen zitten honderden mensen op ons te wachten op harde houten bankjes. We gaan tussen de mensen inzitten en dan begint de 3 uur lange dienst waarin het een en al zang en dans is. Ik zit tussen twee jonge moeders met kinderen op hun schoot en zij doen precies voor hoe ik mij moet bewegen. In vergelijking met hun, ben ik een stijfe hark. Na een hartelijk welkom van de priester is de beurt aan ons, wij gaan ook zingen.... en zingen het bekende slalom chaverin... vrede in heel de wereld.... Wij doen ons best, maar het klinkt en swingt natuurlijk niet zoals de Malawianen..... Daarna volgt het dopen van de pasgeborenen. Ook in deze gemeenschap is het opvallend hoeveel kleine kinderen er rondlopen..... Er worden een stuk of 10 kleine baby's gedoopt in de brandende zon. In deel mijn flesje water met de jonge moeders die naast mij zitten. Na de lange dienst, waarbij ik mij overigens geen minuut heb verveeld (heb alleen weer een houten kont gekregen) is er weer lunch met Zumi, rijst, allerlei onduidelijke stukken vlees en gelukkig ook weer bonen en pompoenblad. Ik ben niet de enige die het vlees laat staan en zo denken de Malawianen dat de meeste Nederlanders vegetarisch zijn.... Na een uitgebreid afscheid waarbij foto's worden gemaakt en adressen worden uitgewisseld (ze willen allemaal geld of naar Nederland komen...) vertrekken we met de bus naar een wildpark. We verheugen ons op leeuwen en olifanten, maar krijgen het eerste half uur alleen maar vliegen te zien die gemeen steken. De ranger van het park vertelt ons dat het tse-tse vliegen zijn. Maar onze eigen chauffeur zegt dat het gewone vliegen zijn en dat we nergens bang voor hoeven te zijn..... Om de vliegen buiten de bus te houden, draaien we alle raampjes dicht. Dit is echter geen succes. De temperatuur van de bus loopt in no-time op tot boven de 40 graden en lijkt het wel alsof we in een sauna zitten. Ondertussen zien we everzwijnen, hert-achtigen, buffels en een grote leguaan, maar geen leeuwen of olifanten..... Wel vinden we voetstappen van olifanten en enorme hopen olifantenshit....... We mogen, onder leiding van de rangers, die met geweren achter ons aanlopen, uit de bus en lopen over een ingedroogd meer naar het water en zien een enorme kudde nijlpaarden..... Nijlpaarden schijnen gevaarlijk te zijn, maar de rangers vertellen dat als ze in het water liggen er niets aan de hand is....... We geloven de rangers en kijken in het prachtige licht van de ondergaande zon naar deze fantastische dieren..... Het water waar de nijlpaarden in zwemmen, staat in deze tijd op z'n laagst. Als volgende week de regens beginnen, en dat hopen we maar, zal de verdroogde grond veranderen in een groene weide. Uiteindelijk loopt het hele meer vol........

2 opmerkingen:

  1. He meissie:
    Zumi waar jij het over hebt, heet in het chichewa nsima....;) (ik moest eerst heel hard denken wat jij bedoelde..)Ik heb me er nooit aan gewaagd toen ik er was.
    Mar wat herken ik veel, en wat zou ik nog steeds graag mee zijn gegaan. Nu vanaf een afstandje toch een beetje mee-reizen. Je bent alweer over de helft, blijf genieten. En wat een mooie chitenzie had je aan!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. He Margot,

    Hoe gaat het met je? Kan je alle indrukken een beetje verwerken? We volgen je ervaringen via de blog en zijn erg benieuwd naar alle foto's. We krijgen weer helemaal de reiskriebels als we dit lezen, maar we moeten nog even geduld hebben.

    Geniet nog van het land, de mensen en hopelijk krijg je nog meer wilde dieren te zien.

    Heel veel liefs,
    Loek & Sandra

    BeantwoordenVerwijderen

Blogarchief

Volgers